Είναι κληρονομικό το έμφραγμα;

Ο κύριος Χριστόδουλος Στεφανάδης, καθηγητής Καρδιολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών, διευθυντής της Α’ Καρδιολογικής Κλινικής Ιατρικής στο «Ιπποκράτειο», εξηγεί εάν υπάρχει κληρονομικότητα στην πιο απειλητική στεφανιαία νόσο, το έμφραγμα του μυοκαρδίου.

Πώς εκδηλώνεται το έμφραγμα;

Το οξύ έμφραγμα του μυοκαρδίου οφείλεται στην απόφραξη αρτηρίας της καρδιάς (στεφανιαία αρτηρία) από θρόμβο.Ο θρόμβος συνήθως δημιουργείται πάνω σε αθηρωματική πλάκα που έχει δημιουργηθεί στο τοίχωμα της αρτηρίας και προκαλεί μικρό ή μεγάλο στένωμα του αυλού. Οι αθηρωματικές πλάκες που «σπάνε» και δημιουργείται ο θρόμβος είναι ειδική κατηγορία αθηρωματικών πλακών, που ονομάζονται «επικίνδυνες».

Και πώς δημιουργούνται οι αθηρωματικές πλάκες;

Πολλές μελέτες τις τελευταίες δεκαετίες έχουν αναδείξει τους παράγοντες κινδύνου για τη δημιουργία αθηρωματικών πλακών: την υψηλή χοληστερόλη του αίματος, το κάπνισμα, τον σακχαρώδη διαβήτη, την αρτηριακή υπέρταση και την παχυσαρκία. Επίσης, η αθηρωμάτωση έχει συνδυαστεί και με άλλους παράγοντες, όπως το στρες, η κατάθλιψη, η κατανομή του σωματικού λίπους κ.ά.

Στεφανιογραφία: Πότε την κάνουμε, πρέπει να τη φοβόμαστε;

Χαράλαμπος Βλαχόπουλος,

Επίκουρος Καθηγητής Καρδιολογίας Πανεπιστημίου Αθηνών, Ιπποκράτειο ΓΝΑ, Αθηνών
Βασ. Σοφίας & Αιγινήτου 8, Αθήνα
τηλ. 6972 272727

Τι είναι; Πότε πρέπει να την κάνω; Η στεφανιογραφία είναι εξέταση με την οποία απεικονίζονται τα στεφανιαία αγγεία, δηλαδή οι αρτηρίες, οι αγωγοί, που δίνουν αίμα στην ίδια την καρδιά. Πραγματοποιείται σε ασθενείς που υπάρχει ισχυρή υποψία ότι υπάρχει κάποιο πρόβλημα στα στεφανιαία αγγεία όπως σε άτομα που έχουν ή στηθάγχη ή παθολογικό τεστ κόπωσης. Γίνεται επίσης σε ασθενείς που είμαστε σχεδόν σίγουροι ότι πάσχουν τα αγγεία της καρδιάς, όπως σε αυτούς που έχουν περάσει κάποιο έμφραγμα και θέλουμε να αποτυπώσουμε την ανατομία και τις βλάβες των στεφανιαίων αρτηριών προκειμένου να αποφασίσουμε την περαιτέρω θεραπεία.

Πώς γίνεται; Πονάει; Για την εξέταση δε γίνεται γενική νάρκωση. Η νάρκωση είναι μόνο τοπική, στη σημείο εισόδου των καθετήρων, δηλαδή στη μηριαία αρτηρία, στη βουβωνική χώρα (στο άνω μέρος του μηρού). Μερικές φορές το σημείο εισόδου είναι στη βραχιόνια ή στην κερκιδική αρτηρία στο χέρι.. Από το σημείο που γίνεται η παρακέντηση εισάγεται ειδικός καθετήρας που προωθείται, υπό ακτινοσκοπικό έλεγχο, διαμέσου των αρτηριών στη μεγάλη αρτηρία που βγαίνει από την καρδιά, την αορτή. Στη συνέχεια ο καθετήρας εισάγεται στα στόμια των στεφανιαίων αρτηριών που βρίσκονται στην αρχή της αορτής, και ακολούθως γίνεται έγχυση σκιαγραφικού υλικού σε αυτές διαδοχικά, πάντα υπό ακτινοσκοπικό έλεγχο. Η προώθηση των καθετήρων δεν πονά καθότι το εσωτερικό των αγγείων δεν έχει αισθητικά νεύρα. Πρακτικά δηλαδή, η στεφανιογραφία είναι μια εξέταση ανώδυνη, πλην του μικρού τσιμπήματος για την τοπική αναισθησία.

Τι χρησιμεύει; Με τη στεφανιογραφία απεικονίζουμε τη μορφολογία και την ανατομία των στεφανιαίων αρτηριών και διαπιστώνουμε τυχόν στενώσεις τους (τη σοβαρότητα τους και τη τοπογραφική θέση τους), καθώς και τη πιθανή ύπαρξη παράπλευρης κυκλοφορίας. Έτσι τεκμηριώνουμε διάφορες παθολογικές καταστάσεις (αθηροσκλήρυνση, θρόμβωση, σπασμό, συγγενείς ανωμαλίες) και γίνεται εκτίμηση της σοβαρότητας αυτών. Επίσης, ελέγχουμε το κατά πόσο διατηρείται το αποτέλεσμα προηγούμενων επεμβάσεων (αορτοστεφανιαία παράκαμψη ή αγγειοπλαστική) σε στενώσεις των αγγείων.

 Εικόνα 1. Γραφική αναπαράσταση στεφανιογραφίας

Είναι επικίνδυνη; Αυτό που απασχολεί συνήθως τους ασθενείς είναι ο κίνδυνος της στεφανιογραφίας. Αυτός είναι πάρα πολύ μικρός αλλά όχι μηδενικός (θάνατος σε λιγότερο από 0,1%, και εγκεφαλικό επεισόδιο, οξύ έμφραγμα μυοκαρδίου ή μεγάλη αιμορραγία κάτω από 0,3%), όπως άλλωστε και σε κάθε επεμβατική διαγνωστική πράξη. Βέβαια η συχνότητα των επιπλοκών εξαρτάται από την πείρα του καθετηριαστή, την αστάθεια της στεφανιαίας νόσου (ασταθής στηθάγχη ή οξύ έμφραγμα του μυοκαρδίου) και την έκταση των αλλοιώσεων στα αγγεία. Έτσι η στεφανιογραφία στις μέρες μας θεωρείται πολύ ασφαλής εξέταση σε έμπειρα χέρια και εξειδικευμένα κέντρα.

Η στεφανιογραφία είναι μια πολύτιμη εξέταση. Είναι πρακτικά ανώδυνη και ο ελάχιστος κίνδυνος που τη συνοδεύει αντισταθμίζεται από το γεγονός ότι μας κατευθύνει στη σωστή θεραπεία του καρδιολογικού ασθενούς.

Αγγειοπλαστική: Τι είναι το «μπαλονάκι» και το stent;

Τι είναι η αγγειοπλαστική;

Είναι μαι ιατρική θεραπευτική πράξη γαι τη θεραπεία της στεφανιαίας νόσου, της νόσου δηλαδή των αρτηριών που δίνουν αίμα sτην ίδια την καρδιά. Ουσιαστικά πρόκειται για διάνοιξη της στενωμένης αρτηρίας με ειδικό μπαλόνι και τοποθέτηση στη συνέχεια ενός μεταλλικού σκελετού-νάρθηκα (stent) ώστε να διατηρηθεί η στεφανιαία αρτηρία ανοικτή.

   

Η αγγειοπλαστική των στεφανιαίων αρτηριών, αποκαλούμενη και «μπαλονάκι», είναι μια θεραπευτική πράξη που επιτελείται από εξειδικευμένους καρδιολόγους, τους επεμβατικούς καρδιολόγους. Η αγγειοπλαστική πετυχαίνει ό,τι και η χειρουργική επέμβαση παράκαμψης των στεφανιαίων αρτηριών (by-pass). Πλεονεκτεί έναντι του bypass γιατί έχει λιγότερες επιπλοκές και συνολικά είναι λιγότερο επώδυνη. Επίσης, η όλη διαδικασία και νοσηλεία διαρκούν λιγότερο και ο ασθενής επιστρέφει συνήθως στο σπίτι του την επόμενη ημέρα. Βέβαια υπάρχουν και περιπτώσεις, κυρίως όταν πάσχουν πολλά αγγεία, όπου τη λύση στον ασθενή δίνει το by-pass και η αγγειοπλαστική δεν προτιμάται ως πρώτη επιλογή.

Πως γίνεται;

Η τεχνική διαρκεί συνήθως από μερικά λεπτά, έως μία 1 περίπου ώρα, και σπανιώτερα πιο πολύ. Έχει προηγηθεί στεφανιογραφία και ο επεμβατικός καρδιολόγος έχει εκτιμήσει τον αριθμό και τη βαρύτητα των στενώσεων. Η στεφανιογραφία μπορεί να έχει γίνει προηγουμένως σε άλλη συνεδρία, ή συχνά να είναι μέρος της ίδιας διαδικασίας. Το αν θα γίνουν στεφανιογραφία και αγγειοπλαστική στον ίδιο χρόνο καθορίζεται από διάφορους παράγοντες. Αυτοί τις περισσότερες φορές σχετίζονται με την συλλογή διαγνωστικών πληροφοριών που να τεκμηριώνουν την απόφασή μας να θεραπευθεί ο ασθενής με αγγειοπλαστική. Μετά την τοπική αναισθησία και την παρακέντηση στη μηριαία αρτηρία (βλέπε διαδικασία στεφανιογραφίας), το άκρο του ειδικού εύκαμπτου καθετήρα αγγειοπλαστικής τοποθετείται στο στόμιο της στενωμένης αρτηρίας. Ο καθετήρας οδηγείται από την μηριαία αρτηρία με τον ίδιο τρόπο που οδηγούνται οι καθετήρες της στεφανιογραφίας. Ακολούθως ένα πολύ πολύ λεπτό σύρμα (το οδηγό σύρμα όπως ονομάζεται) διαπερνά τη στένωση (εικόνα). Πάνω από αυτό το σύρμα οδηγούμε ένα καθετήρα που στην άκρη του έχει ένα μπαλόνι το οποίο προωθείται μέσα στην στένωση. Στη συνέχεια το μπαλόνι διαστέλλεται με υγρό για λίγα δευτερόλεπτα και διανοίγει τη στένωση. Συνήθως πάνω στο μπαλόνι έχουμε τοποθετήσει ένα μεταλλικό νάρθηκα (stent) ο οποίος διαστέλλεται και αυτός και υποστηρίζει, σαν το σκελετό μιας γέφυρας, το τοίχωμα του αγγείου βοηθώντας το να μην ξανακλείσει. Όταν ολοκληρωθεί η διαδικασία, ξεφουσκώνουμε το μπαλόνι και το βγάζουμε από τον ασθενή, ενώ το stent μένει στο αγγείο. Όπως η στεφανιογραφία, έτσι και η αγγειοπλαστική είναι πρακτικά ανώδυνη, εάν βεβαίως εξαιρέσουμε το τσίμπημα για την τοπική νάρκωση. Μερικές φορές ο ασθενής μπορεί να αισθανθεί ένα παροδικό πόνο στο στήθος κατά τη διάρκεια των λίγων δευτερολέπτων που διαρκεί το φούσκωμα του μπαλονιού. Η διάρκεια νοσηλείας είναι συνήθως μία μέρα και μετά από μια επιτυχή αγγειολαστική ο ασθενής μπορεί να επιστρέψει πλήρως στις δραστηριότητές του άμεσα.

Ποιοι πρέπει να κάνουν αγγειοπλαστική;

Η αγγειοπλαστική των στεφανιαίων αρτηριών επιτελείται σε μη επείγουσα βάση για τη θεραπεία των χρονίων στεφανιαίων στενώσεων αλλά και επειγόντως για τη θεραπεία του οξέος εμφράγματος του μυοκαρδίου (πρωτογενής αγγειοπλαστική), μέσα στις πρώτες ώρες μετά την εκδήλωση των συμπτωμάτων .

Είναι επικίνδυνη; υπάρχουν επιπλοκές;

Όπως κάθε επέμβαση έχει και αυτή, πέρα από τα μεγάλα ωφέλη, και κάποιες, λίγες, επιπλοκές. Είναι γεγονός πως η συχνότητα των επιπλοκών εξαρτάται από την πείρα του γιατρού, καθώς και από τη βαρύτητα της στεφανιαίας νόσου. Έτσι, εάν η αγγειοπλαστική διενεργείται από έμπειρους επεμβατικούς καρδιολόγους σε εξειδικευμένα κέντρα, οι επιπλοκές της είναι λίγες και θεωρείται από τις πιο ασφαλείς ιατρικές επεμβάσεις.

‘Ενας περιορισμός της μεθόδου είναι ότι μπορεί η αρτηρία να ξανακλείσει (κυρίως μέσα στούς επόμενους 6 μήνες), μια κατάσταση που αποκαλείται επαναστένωση. Εάν αυτή συμβεί θα πρέπει να γίνει νέα αγγειοπλαστική. Τα νέα stent που κυκλοφορούν και τα οποία απελευθερώνουν φαρμακευτικές ουσίες στο τοίχωμα του αγγείου μειώνουν δραστικά το ποσοστό της επαναστένωσης (αρκετά κάτω από 10%).

Όταν το 1977 η αγγειοπλαστική εφαρμόστηκε για πρώτη φορά σε άνθρωπο πολλοί την αμφισβήτησαν. Σήμερα θεωρούμε ότι ήταν μια επανάσταση στη θεραπεία των ασθενών με στεφανιαία νόσο και έχει σώσει εκατομμύρια ανθρώπους σε όλο τον κόσμο. Η πρόοδος της τεχνολογίας των stent αλλά και οι εξελίξεις στον τομέα της φαρμακοθεραπείας μετά την αγγειοπλαστική, αυξάνουν συνεχώς την ασφάλεια και την αποτελεσματικότητά της και προσφέρουν ένα καλύτερο επίπεδο ζωής στους ασθενείς που υποβάλλονται σε αυτήν.

Γιατί λένε πρώτα τα μωρά «μπαμπά»…

Γιατί μυρίζει τόσο όμορφα το κεφαλάκι των μωρών; Γιατί τους μιλάμε «μωρουδίστικα»; Και γιατί επιμένουν να λένε πρώτα «μπαμπά»; Στα ερωτήματα αυτά – και σε πολλά άλλα – θέλησε να βρει την απάντηση η κυτταρική βιολόγος και επιστημονική συντάκτρια του περιοδικού «New Scientist» Λίντα Γκιντς, όταν έμεινε έγκυος στο πρώτο της παιδί. Το αποτέλεσμα ήταν να αρχίσει μία έρευνα για την επιστήμη της κυήσεως, του τοκετού και των νεογέννητων βρεφών, η οποία 18 μήνες αργότερα οδήγησε στην συγγραφή ενός βιβλίου. Τιτλοφορείται «Bumpology» (εκδ. Bantam Press) και αρχές του έτους κυκλοφόρησε στη Βρετανία. Στο βιβλίο αυτό, το οποίο προορίζεται «για τους περίεργους μέλλοντες γονείς», η κυρία Γκιντς διαλύει μύθους για την εγκυμοσύνη και τα έμβρυα, και καταγράφει όσα έχει βρει η επιστήμη έως σήμερα. Να μερικά από τα θαυμαστά που αποτυπώνει:

Υγεία: Πώς επηρεάζει η υπέρταση το σώμα

---

 

---

Η υπέρταση προκαλεί βλάβες σε όλο τον οργανισμό, με κύριoυς στόχους την καρδιά, τον εγκέφαλο, και τους νεφρούς.
Δυστυχώς, όμως, συχνά δεν διαγιγνώσκεται ή δεν αντιμετωπίζεται σωστά και έτσι αρκετές φορές κάποιος μαθαίνει ότι είναι υπερτασικός αφού πάθει το έμφραγμα ή το εγκεφαλικό.

«Στη διεργασία της πρόκλησης βλάβης στην καρδιά, τα αγγεία και τους νεφρούς σημαντικό ρόλο διαδραματίζουν – πέραν της αυξημένης πίεσης- και η ενεργοποίηση δύο σημαντικών νευροορμονικών συστημάτων: του συμπαθητικού συστήματος και του συστήματος ρενίνης-αγγειοτασίνης-αλδοστερόνης», λέει ο Κωνσταντίνος Τσιούφης, επίκουρος καθηγητής Καρδιολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών και υπεύθυνος Μονάδας Υπέρτασης στο Ιπποκράτειο Νοσοκομείο.

«Τα δύο αυτά συστήματα ενεργοποιούνται πολύ με την αύξηση της πίεσης και μέσω πολύπλοκων μηχανισμών επιτείνουν τις βλάβες της υπέρτασης».

Ωφελιμότερο για την καρδιά το βάδην παρά το τρέξιμο

Τόσο το γρήγορο βάδισμα, όσο και το τρέξιμο, παρέχουν οφέλη για την υγεία, όμως το πρώτο μειώνει τον κίνδυνο για την καρδιά ακόμα περισσότερο σε σχέση με το δεύτερο, σύμφωνα με μια νέα αμερικανική επιστημονική έρευνα.
Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον δρα Πολ Γουίλιαμς του Εθνικού Εργαστηρίου Λόρενς Μπέρκλεϊ στην Καλιφόρνια, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό του Αμερικανικού Καρδιολογικού Συλλόγου "Arteriosclerosis, Thrombosis and Vascular Biology", μελέτησαν συγκριτικά στοιχεία για περίπου 33.000 άτομα που έκαναν συστηματικά τρέξιμο και άλλα 15.000 που προτιμούσαν το περπάτημα (οι άνδρες ήσαν το 51% των δρομέων και το 21% των βαδιστών).
Η μελέτη, που αφορούσε ανθρώπους ηλικίας 18 έως 80 ετών και διήρκεσε επί έξι έτη, διαπίστωσε ότι το περπάτημα με ταχύ ρυθμό είναι πιο αποτελεσματικό στη μείωση του καρδιολογικού κινδύνου σε σχέση με το τρέξιμο, όταν και στις δύο περιπτώσεις ο άνθρωπος καταβάλλει την ίδια ποσότητα ενέργειας με βάση τις θερμίδες που καίει.
Συγκεκριμένα, το τρέξιμο μείωσε τον κίνδυνο για στεφανιαία νόσο κατά 4,5%, ενώ το γρήγορο βάδισμα κατά υπερδιπλάσιο ποσοστό 9,3%. Όσον αφορά τους επιμέρους παράγοντες καρδιαγγειακού κινδύνου, ο κίνδυνος εμφάνισης υψηλής αρτηριακής πίεσης (υπέρτασης) για πρώτη φορά μειώθηκε κατά 4,2% από το τρέξιμο και κατά 7,2% από το ταχύ βάδισμα, ο κίνδυνος υψηλής χοληστερόλης για πρώτη φορά μειώθηκε κατά 4,3% από το τρέξιμο και κατά 7% από το γρήγορο περπάτημα, ενώ ο κίνδυνος εμφάνισης διαβήτη για πρώτη φορά μειώθηκε κατά περίπου 12% και στις δύο περιπτώσεις σωματικής άσκησης.
Οι ειδικοί συνιστούν στους ενήλικες μια μέτριας έντασης σωματική άσκηση διάρκειας τουλάχιστον 30 λεπτών την μέρα επί πέντε μέρες την εβδομάδα ή, εναλλακτικά, τουλάχιστον 20 λεπτά έντονης άσκησης τη μέρα επί τρεις μέρες την εβδομάδα.
Επίσης προτείνουν τον συνδυασμό έντονων και πιο ήπιων ασκήσεων, για παράδειγμα γρήγορο βάδισμα 30 λεπτών δύο φορές την εβδομάδα και τρέξιμο 20 λεπτών δύο μέρες εβδομαδιαίως. Ο στόχος, μεταξύ άλλων, είναι να αυξηθεί η λειτουργία της καρδιάς, να ελεγχθεί το βάρος και να μειωθεί ο κίνδυνος χρόνιων παθήσεων.

Επιτέλους, ανακαλύφθηκε «τσιπάκι» που κόβει την όρεξη

ΒΡΕΤΑΝΟΙ ΕΡΕΥΝΗΤΕΣ

Χαράς ευαγγέλια για τους απανταχού παχουλούς... Ένα «έξυπνο» τσιπάκι που εμφυτεύεται στο σώμα και κόβει την όρεξη, δημιούργησαν ερευνητές στη Βρετανία.

Οι πρώτες κλινικές δοκιμές σε πειραματόζωα πρόκειται να ξεκινήσουν σύντομα, ενώ σε ανθρώπους κάτι παρόμοιο αναμένεται να συμβεί σε περίπου τρία χρόνια.

Το τσιπάκι, που σχεδίασε επιστημονική ομάδα με επικεφαλής τους καθηγητές Κρις Τουμάζου και σερ Στέφεν Μπλουμ του Imperial College του Λονδίνου, σύμφωνα με το BBC, προσαρτάται στην κοιλιά με ηλεκτρόδια, ακριβώς πάνω στο πνευμονογαστρικό νεύρο, το οποίο, μεταξύ άλλων, παίζει κεντρικό ρόλο στη ρύθμιση της όρεξης.

Υγεία: Πώς επηρεάζει η υπέρταση το σώμα

Η υπέρταση προκαλεί βλάβες σε όλο τον οργανισμό, με κύριoυς στόχους την καρδιά, τον εγκέφαλο, και τους νεφρούς.

Δυστυχώς, όμως, συχνά δεν διαγιγνώσκεται ή δεν αντιμετωπίζεται σωστά και έτσι αρκετές φορές κάποιος μαθαίνει ότι είναι υπερτασικός αφού πάθει το έμφραγμα ή το εγκεφαλικό.

«Στη διεργασία της πρόκλησης βλάβης στην καρδιά, τα αγγεία και τους νεφρούς σημαντικό ρόλο διαδραματίζουν – πέραν της αυξημένης πίεσης- και η ενεργοποίηση δύο σημαντικών νευροορμονικών συστημάτων: του συμπαθητικού συστήματος και του συστήματος ρενίνης-αγγειοτασίνης-αλδοστερόνης», λέει ο Κωνσταντίνος Τσιούφης, επίκουρος καθηγητής Καρδιολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών και υπεύθυνος Μονάδας Υπέρτασης στο Ιπποκράτειο Νοσοκομείο.

«Τα δύο αυτά συστήματα ενεργοποιούνται πολύ με την αύξηση της πίεσης και μέσω πολύπλοκων μηχανισμών επιτείνουν τις βλάβες της υπέρτασης».

Στην καρδιά

Το κύριο χαρακτηριστικό ενός ασθενούς που δεν έχει ρυθμισμένη την πίεσή του είναι η υπερτροφία της καρδιάς του. Ο καρδιακός μυς αρχικά παχύνεται αντιρροπιστικά για να εξωθήσει το αίμα κόντρα στις αυξημένες αντιστάσεις των μικρών αρτηριών και στη σκληρότητα της αορτής, αλλά αν αυτή η πάχυνση συνεχισθεί πέραν ενός ορίου, τότε συμβαίνουν και άλλες επιπρόσθετες μεταβολές που μειώνουν την συσταλτική ικανότητα της καρδιάς και μπορεί να οδηγήσουν σε καρδιακή ανεπάρκεια.

Η αυξημένη μάζα της αριστεράς κοιλίας της καρδιάς συνδυάζεται συχνά με επιτάχυνση των αθηροσκληρυντικών αλλοιώσεων των στεφανιαίων αρτηριών, οδηγώντας στην εμφάνιση στηθάγχης και εμφράγματος του μυοκαρδίου. Επίσης, η υπέρταση προκαλεί συχνά πολύ πρώιμα διάταση του αριστερού κόλπου και της αορτικής ρίζας. Έτσι, ο υπερτασικός ασθενής με υπερτροφία του μυοκαρδίου έχει υπερδιπλάσιο κίνδυνο για αρρυθμίες και ανευρύσματα συγκριτικά με αυτόν που δεν έχει υπερτροφία.

Μέθοδος εκλογής για τη διάγνωση της υπερτροφίας του μυοκαρδίου ακόμη και στα αρχικά στάδια είναι το υπερηχοκαρδιογράφημα, ενώ το καρδιογράφημα αποκαλύπτει συνήθως την προχωρημένη υπερτροφία.

Υγεία: Τι είναι ο έρπης; Κολλάει με το φιλί;

Οι περισσότεροι άνθρωποι κάποια φορά στη ζωή τους έχουν βγάλει έρπη στα χείλια, μια κατάσταση ενοχλητική που όμως συνήθως…
υποχωρεί χωρίς ιδιαίτερα προβλήματα. Σε κάποιους όμως υποτροπιάζει και μάλιστα συχνά, αγχώνοντας τους ίδιους και τους γύρω τους, κυρίως για την πιθανότητα μετάδοσης με το φιλί ή τα ποτήρια.

Ο επιχείλιος έρπης είναι από τις πιο συχνές ιογενείς λοιμώξεις του δέρματος. Συνήθως οφείλεται στο ερπητοιό HSV τύπου 1 (ποσοστό 80-90%) αλλά και ο τύπου 2 που συνήθως προκαλεί τον έρπη στα γεννητικά όργανα μπορεί σε ένα 10-20% να ευθύνεται και για τον επιχείλιο, κυρίως λόγω των αντίστοιχων πρακτικών κατά τη σεξουαλική πράξη.

Πώς μεταδίδεται;

Η μετάδοση του ιού γίνεται με άμεση επαφή τραυματισμένου δέρματος ή ευάλωτου βλεννογόνου (όπως ο στοματικός, ο επιπεφυκότας στα μάτια και ο ημιβλεννογόνος των γεννητικών οργάνων) με βλάβες που περιέχουν τον ιό. Αυτές είναι συνήθως φυσαλίδες που εμφανίζονται στη μολυσμένη περιοχή και διαρκούν μερικές ημέρες. Αν κάποιος έχει έρπη μπορεί να κολλήσει με το φιλί, το σάλιο, τα σταγονίδια σε ποτήρι ή άλλο αντικείμενο τους γύρω του μέχρι 5 ημέρες μετά από όταν έβγαλε τις φυσαλίδες. Ο ιός εγκαθίσταται στο δέρμα του νέου ασθενούς, προκαλεί εξάνθημα τοπικά και κατόπιν μπαίνει στα αισθητικά νεύρα της περιοχής και πολλαπλασιάζεται μέσα στα κύτταρά τους. Αν κάποιος κολλήσει τον ιό, γίνεται χρόνιος φορέας, ανεξάρτητα αν βγάζει έρπη ή όχι.